Mijn passie is het begeleiden van ouders van uitwonende kinderen. Ouders die, net als ik, een kind of meerdere kinderen uit huis hebben zien gaan. Of je nu alleenstaand bent of samen, deze ervaring raakt je tot in het diepste van je wezen. En daarin wil ik een veilige plek bieden – een plek waar jij mag bestaan met alles wat je voelt.

Wanneer je kind niet meer bij je woont, kun je overweldigd worden door gevoelens van boosheid, verdriet en machteloosheid. Het is alsof er een storm binnen in je woedt die je continu moet trotseren. Toch, ondanks al die emoties, blijf je doorgaan. Deze veerkracht is bewonderenswaardig. Jouw liefde en vastberadenheid blijven onverwoestbaar, zelfs te midden van deze storm.

Nadat mijn kinderen uitwonend waren, kreeg ik de kans om ze eens in de vier tot zes weken te bezoeken. Deze momenten waren voor mij als een lichtpunt in een zware tijd. Iedere keer dat ik hen zag, voelde ik een mix van emoties: de vreugde van hereniging, maar ook het verdriet dat deze bezoeken tijdelijk waren. De pleegouders van mijn kinderen speelden hierin een belangrijke rol. Ze ontvingen mij altijd hartelijk, met oprechte vriendelijkheid en respect. Het was bijzonder om te horen hoe zij mij omschreven: als een voorbeeld voor anderen die in soortgelijke omstandigheden verkeerden. Deze woorden gaven me hoop en een gevoel van waarde. Ondanks alles wat er gebeurd was, zag ik dat ik krachtig kon blijven en zelfs een inspiratie kon zijn. Dat besef was het begin van een nieuw hoofdstuk in mijn leven.

Om je te ondersteunen in dit proces, bied ik een waardevolle online cursus aan: "Wie ben ik?". In deze cursus begeleid ik je stap voor stap om jezelf dieper te leren kennen. Door middel van zelfreflectie, bewustwording en persoonlijke groei, ontdek je opnieuw wie je bent. Deze cursus helpt je om weer in contact te komen met je ware zelf, en een leven te leiden dat écht bij jou past.

De eerste dagen na de uithuisplaatsing voelde het als een onwerkelijke nachtmerrie. Het huis was stil, leeg, en elke kamer herinnerde mij aan wat ik had verloren. De geur, de gedachten aan mijn kinderen, en de zorgen om hun welzijn, bleven onafgebroken door mijn hoofd spoken. Het gevoel van machteloosheid overheerst. Als moeder wil je niets liever dan je kinderen beschermen, voor hen zorgen, en ze dichtbij houden. Het verlies van die verantwoordelijkheid voelt als een diep dal waar je niet uit lijkt te kunnen klimmen.